من که از پژمردن یک شاخه گل

از نگاه ساکت یک کودک بیمار

از فغان یک قناری در قفس

از غم یک مرد در زنجیر

حتی قاتلی بر دار

اشک در چشمان و بغضم در گلوست

وندرین ایام زهرم در پیاله زهر مارم در سبوست

مرگ او را از کجا باور کنم؟


صحبت از پژمردن یک برگ نیست

فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست

فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نرست

فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست

در کویری سوت و کور

در میان مردمی با این مصیبتها صبور

صحبت از مرگ محبت مرگ عشق

گفتگو از مرگ انسانیت است...

"فريدون مشيري"

كسي كه فرصت برآوردن نياز ديگري را از دست مي‌دهد،

يكي از شايسته‌‌ترين تجربه‌هايي را كه زندگي ارائه مي‌كند، از دست داده است

به دریا شکوه بردم از شب دشت                          وزین عمری که تلخ تلخ بگذشت

 به هرموجی که می گفتم غم خویش                     سری می زد  به سنگ و باز می گشت

ﮐﻔﺶ ﮐﻮﺩﮐﻲ ﺭﺍ ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺮﺩ. ﮐﻮﺩﮎ ﺭﻭﻱ ﺳﺎﺣﻞ ﻧﻮﺷﺖ: ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺩﺯﺩ

 ﺁﻥ ﻃﺮﻑ ﺗﺮ ﻣﺮﺩﻱ ﮐﻪ ﺻﻴﺪ ﺧﻮﺑﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﺭﻭﻱ ﻣﺎﺳﻪ ﻫﺎ ﻧﻮﺷﺖ: ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺳﺨﺎﻭﺗﻤﻨﺪ

 ﺟﻮﺍﻧﻲ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻧﻮﺷﺖ: ﺩﺭﻳﺎﻱ ﻗﺎﺗﻞ

 ﭘﻴﺮﻣﺮﺩﻱ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪﻱ ﺻﻴﺪ ﻛﺮﺩ ، ﻧﻮﺷﺖ: ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺑﺨﺸﻨﺪﻩ

 ﻣﻮﺟﻲ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺷﺴﺖ

ﺩﺭﻳﺎ ﺁﺭﺍﻡ ﮔﻔﺖ: ﺑﻪ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﻧﻜﻦ ﺍﮔﺮﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻲﺩﺭﻳﺎ ﺑﺎﺷﻲ

اين گل سرخ من است !

 دامني پر كن ازين گل كه دهي هديه به خلق،

 كه بري خانه دشمن !

 كه فشاني بر دوست !

 راز خوشبختي هر كس به پراكندن اوست !

در دل مردم عالم، به خدا،

 نور خواهد پاشيد،

 روح خواهد بخشيد .

تو هم، اي خوب من ! اين نكته به تكرار بگو !

 اين دلاويزترين حرف جهان را، همه وقت،

 نه به يك بار و به ده بار، كه صد بار بگو !

 « دوستم داري » ؟ را از من بسيار بپرس

 « دوستت دارم » را با من بسيار بگو!

تسبیحی بافته ام ....

نه از سنگ نه از چوب نه از مروارید!!

بلور اشکهایم را به نخ کشیده ام تا برایتان دعا کنم هر آنچه آرزو دارید....

هرگز تو هم مانند من آزار دیدی؟

                           یار خودت را از خودت بیزار دیدی؟

آیا تو هم هر پرده ای را تا گشودی

                           از چارچوب پنجره دیوار دیدی؟

اصلا ببینم تا به حالا صخره بودی؟

                           از زیر امواج، آسمان را تار دیدی؟

نام کسی را در قنوتت گریه کردی؟

                           از " آتنا " گفتن " عذاب النار " دیدی؟

در پشت دیوار حیاطی شعر خواندی؟

                           دل کندن از یک خانه را دشوار دیدی؟

آیا تو هم با چشم باز و خیس از اشک

                           خواب کسی را روز و شب بیدار دیدی؟

رفتی مطب، بی نسخه برگردی به خانه؟

                           بیمار بودی مثل من؟ بیمار دیدی؟

حقا که با من فرق داری؛ لا اقل تو

                           او را که میخواهی خودت یک بار دیدی!

زیر باران دوشنبه بعد از ظهر

اتفاقی مقابلم رخ داد

وسط کوچه ناگهان دیدم

زن همسایه بر زمین افتاد

سیب ها روی خاک غلطیدند

چادرش در میان گرد وغبار

قبلا این صحنه را...نمی دانم

در من انگار می شود تکرار

آه سردی کشید،حس کردم

کوچه آتش گرفت از این آه

و سراسیمه گریه در گریه

پسر کوچکش رسید از راه

گفت:آرام باش! چیزی نیست

به گمانم فقط کمی کمرم...

دست من را بگیر،گریه نکن

مرد گریه نمی کند پسرم

چادرش را تکاند، با سختی

یا علی گفت و از زمین پا شد

پیش چشمان بی تفاوت ما

ناله هایش فقط تماشا شد 

صبح فردا به مادرم گفتم

گوش کن ! این صدای روضهء کیست

طرف کوچه رفتم و دیدم

در ودیوار خانه ای مشکی است

مربع

با خودم فکر می کنم حالا

کوچه ء ما چقدر تاریک است

گریه،مادر،دوشنبه،در،کوچه

راستی! فاطمیه نزدیک است...

باز باران بی ترانه
باز باران با تمام بی کسی های شبانه
می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم
باز ماتم 

 من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی دانم ، نمی فهمم
کجای قطره های بی کسی زیباست

 نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست
نمی فهمم

 کجای اشک یک بابا
که سقفی از گِل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسرو پروانه های مرده اش آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد
نمی دانم

 نمی دانم چرا مردم نمی دانند
که باران عشق تنها نیست
صدای ممتدش در امتداد رنج این دلهاست
کجای مرگ ما زیباست
نمی فهمم

 یاد آرم روز باران را
یاد آرم مادرم در کنج باران مرد
کودکی ده ساله بودم
می دویدم زیر باران ، از برای نان

 مادرم افتاد
مادرم در کوچه های پست شهر آرام جان می داد
فقط من بودم و باران و گِل های خیابان بود
نمی دانم
کجــــای این لجـــــن زیباست

می خواستم بمانم

 

رفتم

می خواستم بروم

ماندم

نه رفتن مهم بود و نه ماندن

مهم من بودم

 

که نبودم...

قشنگ نوشت ♣

 

فـضـیلت انـسان

 

در نــگـهداشـتن حـــد وســط مــیان افـراط و تــفـریـط اســت 

ﻫﺮ ﺟﻮﺭ ﮐﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﻗﯿﻤﺖ ﺑﻨﺰﯾﻦ ﺍﺯ ۴۰۰ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ۷۰۰ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻣﯿﺸﻪ
%۷۵ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ! ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﺍﺯ ۷۰۰ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ۱۰۰۰ ﺗﻮﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﻣﯿﺸﻪ %۴۲ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ!! ﺣﺎﻻ
ﭼﻄﻮﺭ ﺷﯿﺦ ﺣﺴﻦ ﻣﯿﮕﻔﺖ ﺑﺎ ﺷﯿﺐ ﻣﻼﯾﻢ ۲۵ ﺩﺭﺻﺪﯼ؟! ﺷﯿﺐ؟ ﺑﻮﻡ؟ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ؟ ﺩﺭﺻﺪ؟
ﺳﻮﺍﺩ؟ ﺩﺭﻭﻍ؟ ﺷﯿﺦ؟
ﺧﺪﺍﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﺭﺍﻣﺸﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﭙﺬﯾﺮﻡ ، ﻧﺮﺥ ﺑﻨﺰﯾﻨﯽ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺩﻫﻢ،
ﺩﻟﯿﺮﯼ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﻓﯿﺶ ﺣﻘﻮﻗﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻧوﺍﺩﻩ ﺍﻡ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻢ،
ﺑﯿﻨﺸﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﻣﺒﻠﻎ ﺍﺧﺘﻼﺱ ﺳﻪ ﻫﺰﺍﺭ ﻣﯿﻠﯿﺎﺭﺩﯼ ﻭ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ
ﺍﻧﺼﺮﺍﻑ ﺍﺯﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﯾﺎﺭﺍﻧﻪ ﺭﺍ ﺩﺭﮎ ﮐﻨﻢ ،
ﻭ ﻓﻬﻤﯽ ﺩﻩ ﺗﺎ ﻣﺘﻮﻗﻊ ﻧﺒﺎﺷﻢ ﮐﻪ ﺩﻭﻟﺘﻤﺮﺩﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﻦ ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﻣﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ

ﺗﻮ ﺩﺍﺭﻭﺧﻮﻧﻪ ﺑـــــــــــﻮﺩﻡ ..... ﯾﻪ ﺁﻗﺎﯾﯽ ﺍﻭﻣﺪ ﮔﻔﺖ :
ﮐــِــﺮِﻡ ﺿــِﺪ ﺳﯿﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻦ ؟
ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺶ ﺭﻭ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ
ﯾﺎ ﺧﺎﺭﺟﯿﺸﻮ ؟
ﻣﺮﺩﻩ ﮔﻔﺖ : ﺍﺯ ﻭﻗﺘﯽ ﮐﺎﺭﮔﺮ ﺳﺎﺧﺘﻤﻮﻥ ﺷـــــــﺪﻡ
ﺩﺳﺘﺎﻡ ﺯِﺑــــﺮ ﺷﺪﻩ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻢ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺧﺘﺮﻣﻮ ﻧﺎﺯ
ﮐﻨﻢ ...... ﺧﺎﺭﺟﯿﺸﻮ ﺑﺪﻩ
به احترام هرچه پدر زحمتکشه ..

آداب و رسوم  v روز مادر در برخی کشورها
در کشور ما از سالیان پیش تا کنون،ولادت یگانه بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا(س) را روز زن و روز مادر نامیده اند و این نامگذاری از آن جهت است که این بانوی گرانقدر از تمامی جهات،اسوه ی یگانه ای برای زنان و مادران عالم هستند و پاکی و شایستگی و دین داری شان،مثال زدنی است.

یک گیاه در میانه زمستان به یاد تابستان گذشته نیست بلکه متوجه بهاری است که از راه می رسد. 
گیاه روزهایی را که گذشته است به یاد نمی آورد، بلکه از روزهایی که در پیش است خبر می دهد. 
گیاه از آمدن بهار اطمینان دارد، و با رسیدن آن از درون خویشتن سربلند می کند.
بهار یعنی نو شدن، یعنی دوباره شروع کردن، یعنی کامل کردن رویایی که زمستان و تابستانش را هموار کرده اید. بهاری که او هم از پنبه زدن های برف زمستانی و داغ کردن های آفتاب ظهر تابستان بی خبر نیست، اما ولع لمس شکوفه های بهار نارنج او را به صبح فروردین رسانده است. 
پس آرزوهایتان را صیغل دهید تا برق نگاهتان همواره مملو از امید و عشق به کسانی باشد که همه داشته های دنیا جایگزین خوردن یک فنجان چای در کنارشان نمی شود

سال نو مبارك

خدای من

اگر مرا به جرمم مواخذه کنی  تو را به عفوت مواخذه میکنم

اگر مرا به گناهانم  بازخواست کنی  تو را به معرفتت  بازخواست  میکنم

و اگر مرا به آتش جهنم بری اهل آتش را آگاه خواهم ساخت که من تو را دوست میداشتم

خدای من  هرکه به درگاه تو پناه برد    پناه یافت    و من به درگاه تو پناه می آورم ...